از معروف ترین ساز های کوبه ای ایرانی ، ساز دف است . این ساز از یک پوست نازک و حلقه ی چوبی دور آن تشکیل شده است. دف و دایره شباهت زیادی بهم دارند با این تفاوت که دف کمی بزرگتر و صدایی بم تری نسبت به دایره دارد.
دف سازی سبک و راحت از لحاظ نگهداری هنگام نواختن است، برای این مورد میتوان به روزنه ای که در گوشه ای از دیواره چوبی ساز تعبیه شده اشاره کرد که نوازنده هنگام نواختن ساز می تواند انگشت شست خود را در داخل آن قرار دهد و با سایر انگشتان هر دو دست خود را روی سطح ساز بکوبد.
بیشتر سازهای دف درای حلقه های هستند که از دیواره آویزان است و هنگام نواختن ساز با تکانهایی که نوازنده به ساز می دهد باعث لرزش این حلقه ها شده و صدای دوم و همزمان جذابی را به نوای کوبه های دف می دهد.
پایگاه استدیوهای موسیقی - ما موسیقی را با جان و روح شما پیوند می دهیم. نواختن ساز وسیله ای است برای بیان احساس، پس هدف نواختن نیست.. هدف، رسیدن به مهارتی است که می توان با آن احساس و اندیشه را پرورش داد.