این ساز از هواصداهای آزاد زبانه دار مثل ساز دهنی است. سازی کوچک و قابل حمل است که در آسیا به وفور یافت میشود. ملودیکا شامل یک صفحه کلید و یک دهانه پلاستیکی است که هوا در آن دمیده میشود. دهانهی پلاستیکی یا به صورت یک لولهی پلاستیکی محکم و کوتاه و یا یک لولهی پلاستیکی بلند و منعطف است که به ساز متصل میشود (مانند بالا و تصویر پایین).
با فشردن یک کلید از صفحه کلید مسیر عبور هوای متناظر با آن کلید باز میشود و هوا عبور میکتد و باعث به ارتعاش درآمدن زبانه و تولید صدا میشود.حجم صدای این ساز نزدیک به دو الی سه اکتاو است.
انواع ساز ملودیکا
ملودیکا را برای محدوده صوتیهای متفاوت میسازند. وسعت صوتی این ساز بستگی به تعداد شستیهای آن دارد. انواع ملودیکا در وسعت صوتیهای متفاوت عبارتند از:
ملودیکای سوپرانو و آلتو
این نوع ساز دارای صدای زیر و نازکتری نسبت به تنور هستند. برخی از این نوع ملودیکاها برای نواختن هر دو دست طراحی شدهاند، به گونهای که دست چپ کلیدهای سیاه رنگ و دست راست کلیدهای سفید را مینوازند.
ملودیکای تنور
این نوع ملودیکا دارای صدای پایین است. دست راست مسئولیت نواختن کیبورد را دارد و دست چپ پشت ساز قرار میگیرد. ملودیکای تنور را میتوان با اضافه کردن یک لوله و قرار دادن آن روی یک سطح صاف، قابل نواختن با دو دست کرد.
ملودیکای باس
این ساز نسبت به ملودیکاهای تنور، آلتو و سوپرانو دارای شهرت و کاربرد کمتری است.
آکوردینا
دارای مکانیزمی مانند ملودیکای قدیمی است و از فلز ساخته میشود.
پایگاه استدیوهای موسیقی - ما موسیقی را با جان و روح شما پیوند می دهیم. نواختن ساز وسیله ای است برای بیان احساس، پس هدف نواختن نیست.. هدف، رسیدن به مهارتی است که می توان با آن احساس و اندیشه را پرورش داد.